Yazar: AnneTavsiyesi

Ben en feci pişiği bez markasını değiştirdiğimde yaşadım. Kullandığınız markayı değiştirmemenizi tavsiye ederim. Sık sık bez değiştirmek, her değiştirmede ıslak bezle silip pişik kremi sürmekle pişik kabus olmaktan çıkıyor. Poposu tahriş olduğunda ilaç dolabının vazgeçilmezi Bephanten de kısa zamanda mucize yaratabiliyor.

Siz de aynı fikirde misiniz? Bazen oyuncakları kendimize de alıyoruz, çocukluğumuzda bu kadar oyun oynamış mıydık acaba? Özellikle benim gibi tek çocuk sahibi annelerin durumu bu herhalde, en azında yuva başlayana kadar oyun arkadaşı da olmak. Şikayetçi miyim, asla… Ben hep oyuncakları üzerinde yazan yaşlara göre aldım ama bazı yaşlarda bazı oyuncaklar favorileri oluyor. Örneğin ayaklanmaya başladığında böyle masa gibi olan, içindeki havayla üzerindeki parçaları döndüren bir oyuncak almıştık çok sevmişti. Sonra top merakı başladı. 1-2 yaş arası daha çok ses çıkaran aletleri (üzerinde hayvanlar notalara bastığında dönen bir piyano oyuncak favorisi) sevdi. 2 yaşında ise birden inşaat aletlerinin oyuncaklarına…

En önemli tavsiyelerden biri: Bebeğinizi 40 günlük olduktan sonra kendi odasında kendi yatağında yatırın. Sizin nefesinizi duyarak uyumaya alışmasın. Çok tedirginseniz bir bebek telsizi koyun odasına (tabii erişemeyeceği bir yere), pıt dedi mi başucunuzda duyun. Çocuk anne babasıyla aynı odada uyuduğunda: 1. Yalnız uyumaya alışması ilerde çok zor oluyor. 2. Anne babanın yalnız geçirebileceği yegane birkaç saat de yok oluyor, ilişki için hiç de ‘onarıcı’ olmuyor. Zaten sinirler gergin, sürekli bir mücadele… 3. Bebek deliksiz uykuya geçmeyi öğrenemiyor. Evet emzirirken zor, gece 2 saatte bir bebeğin odasına gitmek gerekiyor, ama inanın değer. Bırakın baba da deliksiz uyusun, gündüz daha az…

Siz de üstünü açıp üşümesinden çok, “ya örtüyü yüzüne çekerse” diye korkanlardansanız, bebek uyku tulumlarını tavsiye ederim. Bebekliğinden beri oğlumu yazın yazlık, kışın kışlık uyku tulumu ile uyutuyorum. Fermuarlı, çok sevimli tulumların içinde ayaklarını istediği gibi hareket ettirebiliyor, üstü açılmıyor.

Daha birkaç günlüktü bebeğim ve hıçkırmaya başladı. Yaşadığım panik duygusunu hâlâ hatırlıyorum. Çok normalmiş, midesi büyüyormuş, sonradan öğrendim. Tavsiye ederim siz panik yapmayın, biraz emzirin veya biberon veriyorsanız azıcık su, süt içirin geçiyor.

Oğlum tam 2.5 yaşında donunu giydi. Doktorum Meral hanım annemin oturak taleplerine “Bana 2 yaşına kadar oturak deme” diyerek karşı gelmişti. 2 yaşından sonra yavaş yavaş iki yandan tutma yeri olan aparatla bizim tuvalete oturtmaya çalıştım. Ama hep bezine yaptı. Doktorumuz ‘Acele etme, zorlama’ dedi ama insan bi süre sonra yahu hep mi bez bağlayacağız diye endişelenmeye başlıyor. Sonra olayı annem çözdü. Nasıl mı? Rüşvetle:) 2.5 yaşına gelmeden bir hafta önce “Bütün gün beze yapmaz, bana çişin geldiğinde söylersen sana sürpriz hediye var” demiş, sonra bütün gün saat başı tuvalete götürmüş. İlk akşam geldi, “Oğlum sürpriz hediye kazandın mı” dedim.…

Oğlumda sarı inat var. İçgüdüsel olarak çok önemli bir hatayı hemen hemen hiç yapmadım, hiç onunla inatlaşmadım. Hep anlatarak, kesin ve net olarak, bazen de oyalayıp ilgisini başka alanlara çekerek krizleri atlattım. 2.5 yaşından sonra “Hayır” sözünü dinlememe, duymuyormuş gibi yapma krizimiz başladı. Burada hep “Olabildiğince az hayır deyin, hayır’ı çok önemli şeylere saklayın, koşma demek yerine yürü, onu alma demek yerine gel bak burda ne var taktiklerini uygulayın” tavsiyelerini uygulamaya çalıştım. Ama özellikle evden çıkmadan önce bizimkinin heyecanlanıp ordan oraya deli danalar gibi koşturması sorununu hala aşamadım… Sizin de tavsiyelerinizi bekliyoruz.

İşte profesörlüğe kadar uzanılabilecek bir uzmanlık konusu 🙂 Ben her ağlamasını gaza vurdum, hiç şımarıklık demedim, hep gaz dedim ve çoğunda haklı çıktım. Benim deneme yanılma yoluyla öğrendiğim, bazen başarıya ulaşan, bazen ulaşmayan tavsiyelerim: Sırtına (boynunun biraz altına) yuvarlak dairesel masaj, sonra pıt pıt vurmak Ayaklarının altına ağzınızla hooh yapıp, nefesinizle ısıtmak Göbeğine ağzınızı yapıştırıp nefes verip (hooh yapıp), nefesinizle ısıtmak, elinizle yumuşakça karnına dairesel hareketlerle masaj, sonra yeniden hooohh… Kucağınızda yüzü size dönük, göbeğini göbeğinize hafifçe bastırırken, yürümek, zıplayarak dans etmek, yukarı aşağı zıplamak… Alarm durumunda ılık bir banyo Bebe çayı İlaç yazmıyorum, bunun için mutlaka doktorunuza danışın. Ben…

İlk kez anne olacak kadınlardan özenle saklanan bir bilgi var: Emzirmek çok zor bir şey. Bana kimse söylememişti, acaba bir tek ben mi bu kadar yoruluyorum, terliyorum, bunalıyorum, canım acıyor diye sordum sağa sola, yok hep böyleymiş 🙂 Tavsiye ederim kendinizi baştan alıştırın, gerçekten yorucu bir şey. Emzirmek için kendinize güzel, rahat bir koltuk ayarlayın, kolunuz ağrımasın diye Eminönü’nde bile satılan emzirme yastıkları var onlardan alabilirsiniz, böyle güzel loş bir ışık… Vitamalt diye eczanelerde satılan bir malt içeceği var, günde 1 tane içince sütü çok artırıyor, doktorum tavsiye etti diye rahatça yazıyorum. Emzirme sonrası için yüzde 100 sıkılmış meyvesuyunuzu hazır…

Bu çok sevdiğim bir arkadaşıma doğumu öncesinde yardımcı olabilmek için yazdığım bir mektup. İçinde birçok hata, düşük cümle var. Düzeltmek için yazıyı edite etmek üzere çalışmaya başladım, ama yeni düzgün halinin onu yazarkenki coşkumu yansıtmadığını düşündüm. Aynen bıraktım. Hatalar için baştan özür dilerim. check-list hastane için * 2-3 tane bol gecelik-ne kısa ne uzun olmalı * terlik, bol ve rahat, sonra at, hastane mikrobunu eve getirme * üzerine alabileceğin bir hırka veya sweatshirt * yumuş çoraplar * müzik, dergi… (Daha çok refakatçin için zira sen bol bol uyuyacaksın) * saçların uzunsa bol bol toka: Çok sıkıyor çünkü insanı, emzirirken acayip…